وضعيت اقتصادي كشور مناسب نيست.تورم لجام گسیخته و افزایش هر روزه قیمتها در تمامی بخشها بر روی دوش مردم سنگینی می کند و سفره قشر عظیمی از مردم هر روز کوچکتر می شود. افزایش قیمتها از کالاهای اساسی و ضروری گرفته تا لوکس و از خودرو تا مسکن، چتر خود را بر کل اقتصاد ایران گسترده است. افزایش قیمت ارز و به تبع آن کاهش ارزش پول ملی، رشد روزافزون میزان نقدینگی پس از هدفمندی یارانه ها، افزایش چندین برابری میزان چکهای برگشتی، دستمزدهای عقب افتاده کارگران و کارمندان، رشد بیکاری و ... همه و همه گواهی می دهد که اوضاع و احوال اقتصاد کشور رو به راه نیست. از طرفی طی چند روز آینده (هجدهم بهمن) تحریمهای جدیدی به فهرست بلندبالای تحریمهای غرب علیه ایران افزوده خواهد شد. نفت در مقابل کالا! به زبان ساده ما باید نفت خود را در ازای دریافت کالاهای مورد تایید دولت آمریکا به خریداران واگذار کنیم. بطور قطع این نوع تحریم هم بر اقتصاد بیمار این روزهای ایران تاثیرات خاص خود را خواهد داشت. اما در ریشه یابی مشکلات اقتصادی، تا کنون کارشناسان بررسی های فراوانی را انجام داده و اظهار نظر کرده اند. در این بین همواره یک سوال اساسی در فضای سیاسی و اقتصادی کشور وجود داشته است. اینکه آیا وضعیت موجود صرفا نتایج تحریم های غرب علیه ایران است یا باید سرنخ کلاف را جای دیگری جستجو کرد. سوءمدیریت. پاسخ به این سوال می تواند کلید حل بسیاری از مشکلات را پیش روی ما قرار دهد. وضعیت اقتصادی به گونه ای است که هر کسی می کوشد خود را از زیر بار مسئولیت این وضع برهاند و آن را ناشی از کوتاهی اشخاص یا عوامل دیگر معرفی کند و به همین دلیل دولت می کوشد سهم تحریم و بعد دخالت دیگر قوا را در این مشکلات پر رنگ تر از همه چیز معرفی کند. گروه مقابل مدیریت ضعیف و ناکارآمد دولت را مسئول اصلی می دانند. سخنان برخی از نمایندگان مجلس در همین راستا ارزیابی می شود. احمد توکلی در تاریخ 21 آبان در مجلس شوراي اسلامي با اشاره به عجله دولت در اجراي هدفمندي يارانه‌ها و با تاكيد بر اينكه آثار شوك‌هاي اقتصادي با وقفه ظاهر مي‌شود، افزود: متاسفانه در طول يك‌سال اخير سوء مديريت و سياست دولت در بازار ارز ضميمه تحريم‌هاي دشمن عليه ملت و نتيجه آن شد كه ارزش پول ملي كاهش يافت. خبرگزاری مهر به نقل از الیاس نادران نوشت: وی با بیان اینکه با توجه به گزارشات مسئولان اجرایی کشور به مجلس به لحاظ ذخایر ارزی و فروش نفت مشکل آنچنانی نداریم، گفته است وضعیت نابسامان بازار ارز را ناشی از ناتوانی نمی دانم بلکه بازار مدیریت نمی شود و رئیس جمهور تعمدا بازار را آشفته نگه داشته است. در همین راستا علی لاریجانی در تاریخ27/7/91 گفته بود: اقتصاد مسئله روز کشور است اما همه باید بدانند که گرانی به دلیل مشکل و خلاء قانونی نیست ایرادی به مجلس در بحث گرانی وجود ندارد مجلس حتی در بودجه سال ۹۱ دست دولت را باز گذاشت تا با انعطافی که در بودجه وجود دارد برای مشکلات چاره اندیشی کند. به گزارش خانه ملت ، لاریجانی با بیان اینکه مشکل اقتصادی به دو دلیل فشار تحریم ها و مشکل کادر اجرایی کشور بر می گردد گفت: باید تلاش شود تا مشکل درونی حل و فصل شود. وی تأکید کرد: منهای تحریم های بین المللی حجم نقدینگی و رکود در تولید، تورم و گرانی را به وجود آورده است. به هر حال بخش اعظمی از این اتهامات رد و بدل شده کارکرد انتخاباتی دارد. پس واقعیت چیست؟ اگر چه تحریمها از طرف غربی ها اعمال می شود و مطلوب ایران نیست، اما مقامات دولت از آن بی اطلاع نبوده و اقداماتی که انجام داده اند طوری نبوده که موجب اجرایی نشدن تحریمها و یا کم اثر شدن آن باشد. حتی در مراحل ابتدایی تحریم ها، برخی از مسئولین دولت نه تنها ترسی از تحریمها به خود راه نمی دادند، بلکه صراحتا اعلام کردند آنقدر قطعنامه بدهند تا قطعنامه دانشان پاره شود! احمدی نژاد در یک همایش گفته بود: وقتي كشورهاي غربي شاهد رشد و پيشرفت ايران بودند هر روز يك قطعنامه تهيه و در شوراي امنيت عليه ما صادر كردند. من امروز به آنها مي‌گويم آنقدر قطعنامه بدهيد تا قطعنامه‌‌دان شما پاره شود.!( سایت عصر ایران 4/9/1387) بنابراین حتما باید فکر آمادگی برای پذیرش تحریمهای ناشی از قطعنامه ها نیز می بودند. آیا این نوع سخنگویی رئیس دولت ناشی از کار کارشناسی بر روی قطعنامه ها بود؟ در همان مراحل اولیه، مدیریت دولت به جای اینکه حداقل در سخنرانی و موضع گیریهای خود طوری رفتار کند که بهانه بدست دشمنان ندهد تا بلکه از شدت و سرعت و گستره قطعنامه های تحریمی بکاهد، در اشتباهات مکرر و غیر کارشناسی به مسائل حاشیه ای پرداخت در حالیکه بر هر عقل سلیمی مشخص بود که اینها زمینه را برای تشدید تحریمها فراهم می کند. بعد هم که غرب وارد تحریمهای نفتی شد باز از آن استقبال کردند. غافل از اینکه وقتی فروش نفت و نقل و انتقالات پولی مشکل شود راه واردات 70 میلیاردی نیز مسدود خواهد شد و دیگر دلار کافی برای کنترل معقول قیمت ارز هم در دست دولت نخواهد بود و نیز امکان پرداخت پول به مردم به طور مستقیم که مهمترین سیاست دولت بوده از میان خواهد رفت. بطوریکه امروز مشاهده می شود دولت برای پرداخت همین میزان یارانه هم از جاهایی که نباید، برداشت می کند و خواسته رییس دولت برای 5 برابر کردن یارانه پرداختی هم باید با برداشتن بیش از آن از جیب همان مردم مجددا به خودشان پرداخت شود. نکته اینجاست تمامی این تحریمها از 6 ماه قبل از عملی شدن با جزئیات اعلام می شد. خب باید سوال کرد که وقتی از موضوع استقبال کردند آیا در زمانی که تا اجرای آن فرصت بود برای مقابله با آن راهکار مناسبی هم اندیشیدند تا با کمترین هزینه وارد میدان کارزار شوند؟ طبیعتا دولت باید فکر امروز را می کرد که پول لازم برای تامین طرحهای عمرانی و حتی هزینه های جاری بودجه را ندارد. تحریم مانند زلزله و سونامی نیست که به یکباره از زمین و آسمان نازل شود که چگونگی آن خارج از محدوده مدیریت کشور برشمرده شود. طبق ادعای مدیران دولت در زمان آغاز و پیش از آن، تحریمها مطلوب بوده و با همین نگاه تلاشی هم برای جلوگیری از اعمال آن نکردند. پس چیزی که تا حدی خودخواسته بوده چگونه می توان مقصر اصلی اوضاع فعلی دانست تا خود را تبرئه و از زیر بار مسئولیت شانه خالی کرد؟ اگر هم بپذیریم که تحریمها به ناچار اعمال شده و نمی شد از آن جلوگیری کرد پس باید ابزار و راهکارهای مقابله با آن را بررسی و به اجرا در می آمد تا کمترین ضربه را از شدت تحریمها می خوردیم. مانند کاهش واردات و کاهش وابستگی به درآمد نفت. از سوی دیگر احتیاط لازم را برای مقابله با دوران تحریم رعایت می کردند و در زمانی که به راحتی و بدون مانع نفت 122 دلاری می فروختند برای همچنین روزهایی آماده می شدند. احمدی نژاد در سال 87 در یک سخنرانی گفته بود: به لطف خدا و تلاش دلسوزان اين سرزمين امسال هزار و 600 طرح بزرگ با بيش از10 هزار ميليارد تومان به بهره‌وري مي‌رسد؛ اگر تحريم باعث اين پيشرفت و شكوفايي است ما از تحريم استقبال مي‌كنيم.(سایت عصر ایران 4/9/1387) به راستی چرا دولتی که در ابتدا مدعی بی اثری تحریم بود و از آن استقبال می کرد به وقت بحران از بار مسئولیت شانه خالی کرده و تمام مشکلات را به تحریم مرتبط می کند؟ به نظر حتی اگر تحریمی هم در کار نبود دیر یا زود این بحران به وقوع می پیوست چرا که با توجه به سیاستهای اقتصادی دولت مانند کنار گذاشتن برنامه چهارم توسعه و تاکید بر پخش پول نقد و افزایش نقدینگی و بی توجهی به نظر کارشناسان خبره و بدیهیات علم اقتصاد، دیر یا زود ما با بحران مواجه می شدیم، شاید یکی از برکات تحریم این است که این بحران را جلو انداخته تا زودتر چاره ای بیندیشیم. زمانی که رییس جمهور اعلام کرد نرخ سود بانکی بالاست و باید آنرا کاهش داد، بسیاری از کارشناسان تاکید کردند این روش درستی نیست اما گوش دولت و تیم اقتصادیش نمی شنید. با کاهش نرخ بهره بانکی بسیاری پولهای خود را از بانکها خارج کرده و آنرا به بازار ارز و سکه بردند که نتایج آن امروز کاملا مشخص است. یا وقتی ما مستقیم به مردم پول نقد می دهیم و میزان نقدینگی را بالا می بریم از پیش پیداست که چه نتیجه ای می گیریم. جالب آنکه محمود احمدی نژاد هنوز هم منکر این اصل بدیهی است که افزایش نقدینگی به طور مستقیم باعث افزایش تورم شده است. یا وقتی سازمان برنامه و بودجه منحل شد و کارشناسان پس از شوک حاصل از این اقدام فریاد کشیدند و تبعات آن را بارها و بارها اعلام کردند گوش شنوایی در دولت نبود. آیا دولتی که با تحریمهای به قول دشمن فلج کننده روبروست نباید به جای زیر پا گذاشتن اصول اقتصادی، ضمن رعایت آن به فکر مقابله با تحریمها پیش از وقوع باشد؟ بنابراین آنچه مسلم است سهم مدیریت ضعیف را هرگز نمی توان از تحریم ها جدا کرد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: